علائم قطع پای دیابتی چیست؟

قطع پا در بیماران دیابتی یک مشکل جدی است که اغلب به علت آسیب های عروقی، عصبی و بافتی پا رخ می دهد. علائم قطع پای دیابتی شامل ناخن های فرورفته، تاول زدن پا، زخم های باز، تورم و سرخی، درد، تغییر رنگ پوست و بوی نامطبوع می باشد.

این علائم نباید نادیده گرفته شوند، زیرا ممکن است به عفونت و تشکیل زخم های عمیق منجر شده و در نهایت نیاز به قطع عضو داشته باشد. برای پیشگیری، اهمیت بهداشت پا و مراقبت های دقیق از زخم ها و توجه به علایم قطع پا حائز اهمیت است. در این مقاله اطلاعات مفیدی را در رابطه با این امر در اختیارتان قرار خواهیم داد، لطفا با ما همراه شوید‌.

عوامل موثر بر قطع عضو در دیابت

پیش از آن که در رابطه با علائم قطع پای دیابتی صحبت هایی به میان آوریم، لازم بوده تا به بررسی دلایل و عوامل رخداد این بیماری بپردازیم. متاسفانه شرایط و عوامل مختلفی دست به دست همدیگر می دهند و سلامت فرد را تهدید می نمایند. بیماران دیابتی با درصد های مختلفی تحت تاثیر این عوامل خواهند بود؛

1. سطح قند خون بالا و کنترل نشده:

قطع عضو در دیابت معمولا به علت بالا بودن سطح قند خون و کنترل ناپذیر آن است. اگر قند خون به طور مداوم بالا باشد و به خوبی کنترل نشود، باعث آسیب به عروق خونی و سیستم عصبی می شود که می تواند به قطع عضو منجر شود.

2. استعمال سیگار و دخانیات:

تداخل دیابت و سیگار باعث افزایش خطر قطع عضو می شود. سیگاری ها دارای مواد شیمیایی هستند که می تواند به آسیب دهنده عروق خونی و سیستم ایمنی بدن منجر شود، که این مسئله می تواند قطع عضو را تسریع کند.

3. آسیب عصبی در پا:

دیابت می تواند به آسیب عصبی در پاها منجر شود که باعث کاهش حساسیت در پاها شده و ممکن است زخم هایی را که قابل دیدن نیستند، روی پاها ایجاد کند. در حقیقت این اتفاق می تواند نشانه و علائم قطع پای دیابتی باشد.

4. پینه و یا میخچه پا:

به دلیل کاهش حساسیت در پاها و ناتوانی در شناخت درد، زخم ها و پینه ها ممکن است نادیده گرفته شوند و این موضوع باعث تشدید وضعیت آسیب می شود که ممکن است منجر به قطع عضو شود.

5. بدشکلی پا:

بدشکلی پا ناشی از آسیب عصبی و عروقی می باشد، که ممکن است با تشکیل زخم و در نتیجه قطع عضو مواجه شویم.

 

6. گردش خون ضعیف در بازوها و پاها:

دیابت می تواند باعث بهبود ضعیفی گردش خون در اندام ها شود که با فعالیت کلیوی و عروق خونی مرتبط می باشد و می تواند ما را مجبور به انجام جراحی قطع عضو کند.

7. سابقه زخم پا:

در مبحث علائم قطع پای دیابتی باید بگوییم، که قند خون می تواند، باعث بروز زخم در پاها شود که اگر به خوبی درمان نشود، قطعا این پدیده نا خوشایند را به وجود می آورد.

8. سابقه قطع عضو در گذشته:

درصورتیکه فرد سابقه قطع عضو داشته باشد، احتمال قطع عضو در بقیه اندام ها نیز بالا می رود. از این رو نباید نسبت به انجام مراقبت های ویژه در این خصوص کوتاهی نمود.

مقاله پیشنهادی: پروتز مکانیکال

9. مشکلات بینایی:

عروق چشم نیز بی تاثیر از دیابت نیستند و چشم را تحت تاثیر خود قرار می دهد، که در پي آن بافت هاي چشمي دچار آسيب مي شوند. مشکلات ریز و درشت دست به دست هم می دهند و فرد ممکن است زمان تشکیل زخم ها را به درستی تشخیص ندهد. از جمله علائم قطع پای دیابتی در واقع ضعف بینایی خواهد بود.

10. بیماری های کلیوی:

دیابت می تواند به بیماری های کلیوی منجر شود که اگر بیماری های کلیوی به طور کافی درمان نشوند، می تواند خطرات جبران ناپذیری را به همراه داشته باشد.

11. فشارخون بالای 140/80 میلی متر جیوه:

فشارخون بالا می تواند باعث آسیب به عروق خونی و بافت های بدن شود که این موضوع می تواند در رخداد قطع عضو بی تاثیر نیست.

موارد بالا رابطه دو طرفه با بیماری دیابت دارند. در واقع هم قند خون منجر به این بیماری ها خواهد شد و هم این بیماری ها شرایط دیابت را تشدید می کنند و به نوعی علائم قطع پای دیابتی خواهند بود.

روش های پیشگیری از قطع عضو پا بیماران دیابتی

در مبحث علائم قطع پای دیابتی باید بگوییم، که دیابت از جمله بیماری های خطرناک بوده و بایستی به هر طریقی شده، آن را کنترل نماییم. موارد زیر راه های موثری هستند، که در کنترل این بیماری اجرا می شوند و می توان با استمرار بر آن ها از بروز قطع عضو ناشی از دیابت جلوگیری کرد. خواهشمندیم به موارد زیر توجه نمایید؛

1. کنترل قند خون:

یکی از روش های اصلی پیشگیری از قطع عضو پا در بیماران دیابتی، کنترل دقیق و منظم سطح قند خون است. برای کاهش خطر قطع عضو، باید قند خون را در محدوده مطلوب نگه داشت.

2. بررسی روزانه پاها:

بیماران دیابتی باید روزانه پاهای خود را بررسی کنند و به دنبال نشانه های هرگونه آسیب یا زخم شوند. این اقدام می تواند به به موقع شناسایی و درمان زخم ها و پیشگیری از قطع عضو کمک کند.

3. شستشوی روزانه پاها:

شستشوی روزانه پاها با آب و صابون، کمک به پاک کردن و حفظ بهداشت پوست می کند و از آلودگی و عفونت ها جلوگیری می کند. در مبحث علائم قطع پای دیابتی، نباید نسبت به این نکات بی توجه باشید.

4. استفاده از کرم مرطوب کننده:

استفاده از کرم های مرطوب کننده برای نرم و انعطاف پذیر نگه داشتن پوست پا، می تواند از خشکی پوست جلوگیری کرده و به پیشگیری از زخم ها کمک کند.

5. عدم آسیب به پوست:

احتیاط و جلوگیری از آسیب به پوست، از جمله فرآیند های مرتبط با پیشگیری از قطع عضو است. حفظ نرمی و سالم بودن پوست و جلوگیری از زخم ها می تواند به جلوگیری از قطع عضو کمک کند.

6. کوتاه کردن ناخن ها:

بیماران دیابتی باید ناخن های خود را به طور منظم کوتاه کنند تا از خطر خوردگی و آسیب به پوست پاها جلوگیری شود.

7. پوشیدن جوراب:

پوشیدن جوراب مناسب و مناسب سایز می تواند از ایجاد فشار ناخن یا آسیب به پوست پاها جلوگیری می کند. شاید این اقدام به چشم نیاید، اما با رعایت آن می تواند تا مدت زمان زیادی از خطرات دوری کرد و علائم قطع پای دیابتی را مشاهد نکرد.

8. پوشیدن کفش مناسب:

انتخاب کفش مناسب و استفاده از کفش های کاملا مناسب اندام ها، می تواند از فشار نا مطلوب بر روی پاها جلوگیری کند و به پیشگیری از قطع عضو کمک کند.

9. عدم استعمال دخانیات:

دخانیات می تواند منجر به مشکلات عروقی شود که این موضوع می تواند به قطع عضو منجر گردد. بنابراین عدم استعمال سیگار و دیگر دخانیات برای بیماران دیابتی بسیار حائز اهمیت است. در مبحث علائم قطع پای دیابتی، ما ملزم به بیان حقیقت هستیم. فرد دیابتی نباید به هیچ عنوان سیگار مصرف کند.

10. انجام معاینات پا به صورت مرتب:

انجام معاینات پا توسط پزشک یا پرستار متخصص برای ارزیابی وضعیت پوست و عروق پا در کنار دیدار منظم با پزشک می تواند به پیشگیری و بهبود وضعیت پا کمک کند.

علائم هشداردهنده قبل از قطع عضو در بیماران دیابتی

گاهی دیابت بدون هیچ در زدنی وارد زندگی ما می شود، اما باید همیشه هشیار بود و علائم و نشانه ها را بررسی کرد. موارد زیر علائم قطع پای دیابتی هستند، که نباید نسبت به آنان بی توجه باشیم.

• ناخن های فرورفته پا:

یکی از علائم هشداردهنده قطع عضو در بیماران دیابتی، ناخن های فرورفته  و غیر طبیعی پا می باشد. این علائم ممکن است نشان دهنده آسیب و نقص در تغذیه بافت های پوستی و عروقی پا باشند و در صورت عدم توجه، می تواند به قطع عضو منجر شود.

• تاول زدن پا:

این علامت نشاندهنده احتمال وجود آسیب و تنگی عروقی یا احتمال خطر فشار خون بالا در پا می باشد. اگر این علائم دائمی شود، می تواند به آسیب به عروق و بافت های پوستی منجر شود و در نتیجه فرد را مجبور به قطع عضو نماید.

• ایجاد برجستگی های گوشتی و لکه های تیره در کف پا:

وجود برجستگی و تغییرات غیرطبیعی در کف پا ممکن است نشاندهنده آسیب و تغییرات عروقی و بافتی پا باشد و در دسته علائم قطع پای دیابتی قرار بگیرد. هر گونه بی توجهی به این علائم خسارات زیادی را به بار خواهد آورد و سلامت فرد را تهدید می کند.

• مشکل پای ورزشکار:

افزایش فشار بر روی بافت های پوستی و عروقی پای ورزشکاران نیز از شرایطی هستند، که فرد را مجبور به انجام جراحی قطع عضو می نمایند. بنابراین، مشکلاتی مانند آسیب ریه و انسداد عروقی می توانند به قطع عضو منجر شوند. در بررسی علائم قطع پای دیابتی، باید به این نکات توجه ویژه داشت.

• ایجاد زخم باز یا خونریزی از پاها:

زخم های باز و خونریزی پاها علامت خطرناکی می باشند و نشاندهنده عدم سلامت عروق و بافت های پوستی پا هستند. در صورت بی توجهی و عدم درمان، می توانند منجر به قطع عضو شوند.

• تورم و سرخی پا:

تورم و سرخی پا، نشانه افزایش فشار و مشکلات عروقی و بافتی پا است. اگر این علائم چند روز متوالی بدون تغییر باقی بماند می تواند علائم قطع پای دیابتی باشد و در صورت تشدید و عدم کنترل، فرد را به قطع عضو خواهد کرد.

• احساس گرما در یک منطقه خاص:

احساس گرما و حتی سوزش در یک نقطه خاص از پا نشاندهنده احتمال افزایش فشار خون و فشار بر روی عروق و بافت های پوستی آن منطقه است. معمولا بیماران دیابتی با داغ شدن قسمتی در بدن مواجه می شوند، که معمولا علائم قطع پای دیابتی خواهد بود.

• دردپا:

درد های مزمن و پیشرونده در پا ممکن است ناشی از مشکلات عروقی و عصبی بافتی پا باشد. ‌یک بیمار قند خونی نباید نسبت به این علائم بی توجهی کند، چرا که فوق العاده خطر آفرین خواهد بود و می تواند نشانه ای از قطع پا باشد.

 

• تغییر رنگ پوست:

تغییرات در رنگ پوست پا، از جمله سفیدی، آبی-بنفشی، زردی یا تغییرات غیرطبیعی دیگر، ممکن است نشاندهنده مشکلات عروقی و کاهش تغذیه بافت های پوستی باشند و بایستی برای رفع آن ها اقدامات سریعی صورت پذیرد.

• بد بو شدن پا:

بوی نامطبوع و ناشی از آسیب ها و زخم های درمان نشده در پا، نشاندهنده احتمال وجود عفونت بوده، که در صورت عدم درمان، می تواند به قطع عضو منجر شود. این پدیده می تواند یکی از علائم قطع پای دیابتی باشد.

• عدم بهبود زخم بعد از 1 تا 2 هفته:

زخم های طولانی مدت که بعد از دوره مناسب بهبود نیابند، نشاندهنده مشکلاتی مانند عفونت ها و عدم تغذیه مناسب بافت های زخم هستند. افراد قند خونی معمولا با این مشکلات مواجه می شوند، برای جلوگیری از قطع پا در صورت مشاهده چنین اتفاقی باید اقدامات لازم صورت پذیرد.

• بزرگ شدن اندازه زخم بیشتر از 2 سانتی متر:

بزرگ تر شدن زخم ها بیشتر از حد معمول و بیشتر از 2 سانتی متر، نشاندهنده مشکلات تغذیه و عمقی در بافت های پوستی می باشد که متاسفانه قند خون عامل بروز این اتفاق است. این پدیده جزو علائم قطع پای دیابتی بوده و باید حتما هر چه سریع تر به پزشک متخصص مراجعه شود.

• ایجاد زخم های عمیق در پا:

زخم های عمیق و باز در پا نشاندهنده مشکلات جدی عروقی و بافتی پا هستند. زخم ها زنگ هشداری می باشند، که نباید نسبت به آنان غفلتی داشت. برای رهایی از قطع پای دیابتی باید خوب این نشانه ها را بررسی کنید.

موارد مذکور همگی علائم قطع پای دیابتی بودند، که هر گونه بی توجهی به آن ها بیمار را در شرایط سختی قرار خواهد داد، که مجبور به انتخاب بین بد و بدترین شده و در نهایت جراحی قطع عضو دیابتی انجام می شود.

کلام آخر

در این مقاله به بررسی علائم قطع پای دیابتی پرداختیم. قطع پا در بیماران دیابتی یک عارضه جدی است که می تواند منجر به عوارض جدی شود. اگر نادرست ارتقاء یابد، می تواند به عفونت های خطرناک، زخم های عمیق و حتی نیاز به جراحی قطع عضو گردد.

برای پیشگیری از قطع پا در بیماران دیابتی، اهمیت بهداشت پا، مراقبت های دقیق از زخم ها و توجه به علائم قطع پا و کنترل مداوم قند خون بسیار ضروری است.

تشخیص زودرس و درمان مناسب از علائم قطع پا می تواند از وقوع عوارض جدی جلوگیری کند و به افزایش کیفیت زندگی بیماران دیابتی کمک کند. مجموعه کازمیدیک پروتز این مقاله را برایتان تدوین نموده و امیدوار است که شما را از جراحی قطع پای دیابتی دور کند‌.