قطع عضو پا به دلیل عفونت

اگر داروهای آنتی بیوتیکی نتوانند عفونت های موجود در بدن را کنترل کنند، عفونت شدید می تواند کشنده باشد و منجر به قطع عضو پا به دلیل عفونت شود.

عفونت شدید زمانی اتفاق می افتد که باکتری های مقاوم به دارو بر بدن غلبه کرده و در سراسر جریان خون پخش می شوند. عفونت می تواند جریان خون را تحت تاثیر قرار دهد و باعث مرگ بافت به خصوص در انگشتان پا و پاها شود.

در ادامه ما به بررسی قطع پا در اثر عفونت های مختلف می پردازیم، برای افزایش آگاهی خود در این زمینه با ما همراه باشید.

عفونت های پا

عفونت ‌های پا موارد رایجی هستند که جراحان ارتوپد و پزشکان مراقبت‌های اولیه در اورژانس اغلب با آن مواجه می ‌شوند. در صورت عدم درمان، می توانند به تخریب بافت و قطع عضو پا به دلیل عفونت، منتهی شوند.

برای اینکه متخصصان بهداشت از عوارض جدی پیشگیری کنند، شناسایی صحیح علت عفونت و شروع سریع درمان مناسب مورد نیاز است. به دلیل احتمال عوارض جدی، باید ترکیبی از درمان تهاجمی جراحی و پزشکی پس از شناسایی اولیه به موقع اعمال شود. در این زمینه متخصص بیماری های عفونی در تصمیم گیری در مورد رژیم ضد میکروبی مناسب مفید است.

درمان عفونت پا به دلیل افزایش قدرت بیماری زایی برخی میکروارگانیسم ها، مقاومت آنتی بیوتیکی و تاخیر در درمان پزشکی به دلیل کاهش هزینه های اقتصادی و عوامل دیگر، برای پزشکان معالج چالش برانگیزتر شده است و می تواند منجر به قطع عضو پا به دلیل عفونت شود.

طیف عفونت های پا به طور قابل توجهی از عفونت انگشتان تا عفونت های فضای عمیق و از ویروسی تا باکتریایی و قارچی متفاوت است.

بیشتر عفونت های پا ناشی از آسیب هایی است که در خانه یا محل کار رخ می دهد و ارگانیسم های گرم مثبت را درگیر می کند. استافیلوکوکوس اورئوس شایع ترین ایزوله مرتبط با عفونت پا است (تا 80 درصد). در ادامه به طور مفصل عواملی که منجر به عفونت پا و در نهایت قطع عضو پا به دلیل عفونت می گردند، شرح داده می شود.

عفونت های MRSA

در حال حاضر، MRSA حدود 65 درصد از عفونت های استافیلوکوکوس اورئوس را تشکیل می دهد. بیشتر عوارض در بیماران مبتلا به عفونت پا با علت MRSA، هزینه های مراقبت های بهداشتی، اقامت در بیمارستان و میزان شکست درمان با عفونت و قطع عضو پا به دلیل عفونت MRSA است.

بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به عفونت MRSA هستند، کسانی هستند که سابقه دیابت یا مصرف قبلی آنتی بیوتیک ها، نقص ایمنی، مصرف کنندگان مواد مخدر داخل وریدی، کسانی که در ورزش های تماسی شرکت می کنند، و غیره هستند.

عفونت های مربوط به پاتوژن ها

سایر پاتوژن های رایج مرتبط که منجر به قطع عضو پا به دلیل عفونت می شوند، گونه های استرپتوکوک، ارگانیسم های گرم منفی و ویروس ها هستند.

همچنین عفونت های مرتبط با صدمات کاری، زخم های ناشی از گاز گرفتگی، سوء مصرف مواد داخل وریدی یا نقص ایمنی از جمله دیابت شیرین و ویروس نقص ایمنی انسانی اغلب چند میکروبی هستند. زخم های باز و آلوده بیشتر با عفونت های گرم منفی، بی هوازی، قارچی یا مختلط مرتبط هستند.

اگرچه بیشتر عفونت های پا توسط باکتری های رایج پوست ایجاد می شود، پزشکان باید از احتمال عفونت های ناشی از میکروارگانیسم های کمتر معمول، آگاه باشند.

این میکروارگانیسم ها شامل مایکوباکتری ها، ویروس ها یا قارچ ها هستند. چنین عفونت هایی به آنتی بیوتیک های طیف وسیع پاسخ نمی دهند و به ویژه در بیماران دچار نقص ایمنی شایع هستند.

مایکوباکتری ‌های آتیپیک، سل و قارچ ‌ها می ‌توانند باعث عفونت ‌های مزمن شوند که تشخیص آن ‌ها ممکن است دشوار باشد و اغلب می ‌توانند به‌عنوان نقرس، آرتریت روماتوئید، عفونت ‌های پیوژنیک درجه پایین و قطع عضو پا به دلیل عفونت درمان شوند.

زخم ها چگونه منجر به قطع پا می گردند؟

یک زخم باز می تواند به باکتری های خطرناک اجازه ورود داده و به سرعت باعث عفونت شود. در بسیاری از موارد، عفونت در امتداد تاندون قرار می گیرد و وارد سایر نواحی پا یا ساق می شود.

با این حال، مواردی وجود دارد که عفونت می تواند به استخوان وارد شود، وضعیتی که به عنوان استئومیلیت شناخته می شود. اگر استئومیلیت ایجاد شود، ممکن است لازم باشد قطع عضو پا به دلیل عفونت صورت گیرد.

شایع ترین عفونت های پا که منجر به قطع عضو می شوند

شایع‌ترین انواع عفونت‌های پا عبارتند از: زخم ‌های حاصل از نیش موجودات، پارونیشیا، تنوسینوویت فلکسور، آرتریت سپتیک، استئومیلیت، فاسیای نکروزان و سلولیت، که در ادامه بررسی می گردند.

• زخم‌های حاصل از نیش موجودات: زخم های نیش بسته به نوع گزش با عوامل بیماری زا مختلفی همراه هستند. زخم های ناشی از گزش انسان به پا تقریباً 2% از زخم های گزش را تشکیل می دهد.

در این زخم ها هر دو باکتری هوازی و بی هوازی درگیر هستند زیرا آنها فلور طبیعی دهان موجودات را نشان می دهند.

هر بیمار با زخم باز در بند انگشتان و پا به دلیل نیش و گزیدگی موجودات، باید به دقت معاینه شود، زیرا به دلیل تحرک پوست در قسمت پشتی پا، ممکن است موقعیت دقیق آسیب عمیق‌تر از بین برود.

زخم‌ های ناشی از گاز گرفتن پا در مقایسه با سایر قسمت ‌های بدن به دلیل محفظه‌ های کوچک و پوشش نازک بافت نرم، شانس بیشتری برای عفونی شدن دارند و در صورت عدم درمان صحیح و به موقع منجر به قطع عضو پا به دلیل عفونت می گردد.

• پارونیشیا: پارونیشیا التهاب بافتی است که بلافاصله ناخن را احاطه کرده است. این شایع ترین عفونت پا است. عفونت حاد ممکن است در مدت کمتر از شش هفته، یا عفونت مزمن، زمانی که مدت آن از شش هفته بیشتر شود، بوجود آید.

در عفونت های حاد، یک ناحیه تورم دردناک همراه با اریتم در زیر چین ناخن ایجاد می شود و ممکن است درناژ چرکی ایجاد شود که معمولاً نیاز به تخلیه جراحی دارد.

افرادی که در معرض رطوبت و یا محرک های شیمیایی قرار دارند و بیماران مبتلا به دیابت قندی و سرکوب سیستم ایمنی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پارونیشیا مزمن هستند. در این شرایط نیز در صورتی که درمان مناسب انجام نگردد می تواند به قطع عضو پا به دلیل عفونت منتهی گردد.

• فلون: فلون یک عفونت در فضای بسته است که پالپ انتهایی انگشت پا را تحت تأثیر قرار می دهد. آبسه می تواند به راحتی پس از ابتلا به این عفونت ایجاد شود. با این حال، اکثر بیماران پس از تشکیل آبسه مراجعه می کنند و برای درمان تخلیه جراحی لازم است.
• تنوسینوویت فلکسور: تنوسینوویت فلکسور عفونت باکتریایی غلاف تاندون فلکسور است که بین لایه احشایی و جداری روی تاندون های فلکسور رخ می دهد.

علائم معمول عفونت تنوسینوویال شامل حساسیت شدید در طول کل غلاف، حالت نیمه خمیده انگشت، درد در امتداد غیرفعال انگشت و تورم متقارن کل انگشت است.

هنگامی که پزشک از نظر بالینی مشکوک به تنوسینوویت فلکسور باشد، برای جلوگیری از چسبندگی تاندون فلکسور یا نکروز، درمان باید فوراً شروع شود. در صورت تاخیر در درمان می تواند منجر به قطع عضو پا به دلیل عفونت شود.

• آرتریت سپتیک: آرتریت سپتیک مفاصل پا معمول نیست و معمولاً ناشی از ترومای نافذ یا تلقیح مستقیم از عفونت موجود در استخوان‌ها یا بافت‌های نرم مجاور است.

بیماران معمولاً با یک مفصل متورم، اریتماتوز و دردناک، اغلب با یک ترومای نافذ مجاور آشکار مراجعه می کنند. درمان انتخابی برای آرتریت سپتیک پا، دبریدمان جراحی باز یا آرتروسکوپی و تجویز آنتی بیوتیک است.

• استئومیلیت: استئومیلیت پا به دلیل خون رسانی گسترده پا نسبتاً نادر است. این عامل 1 تا 6 درصد از عفونت های پا و تقریباً 10 درصد از کل موارد استئومیلیت را تشکیل می دهد.

در اکثر موارد (تقریباً 70%)، یک استخوان منفرد درگیر می‌شود. تظاهرات بالینی شامل درد، تورم، اریتم در ناحیه عفونی و اختلال عملکردی پا است.

عفونت‌های مزمن می توانند ظاهر شوند. تشخیص و درمان به موقع برای جلوگیری از عواقب ناتوان کننده برای پا و جلوگیری از قطع عضو پا به دلیل عفونت مهم است.

• فاشئیت نکروزان: فاشئیت نکروزان یک اورژانس پزشکی است که ممکن است منجر به قطع عضو پا یا حتی مرگ شود. این یک عفونت باکتریایی در بافت‌های زیر جلدی است که ماهیچه‌ها، اعصاب، چربی و رگ‌های خونی را احاطه کرده است.

ممکن است پس از ضربه‌های کوچک یا بزرگ رخ دهد و معمولاً اندام‌ها را درگیر می‌کند. درمان انتخابی برای فاسییت نکروزان شامل دبریدمان جراحی فوری و قطع عضو پا به دلیل عفونت همراه با آنتی بیوتیک های داخل وریدی است.

• سلولیت: سلولیت یک عفونت نسبتاً شایع پا است که با التهاب همراه با نفوذ لکوسیت ها بدون تشکیل آبسه زمینه ای مشخص می شود.

درمان انتخابی برای سلولیت شامل تجویز آنتی ‌بیوتیک‌ های خوراکی یا داخل وریدی وسیع الطیف، بی‌حرکتی، بالا بردن پا و مشاهده دقیق است و در صورت تاخیر در درمان می تواند منجر به قطع عضو پا به دلیل عفونت گردد.

 

کلام پایانی

ما در این جا با موضوع قطع عضو پا به دلیل عفونت آشنا شدیم. در صورت مشاهده هر کدام از علائمی که ذکر شد، سریعا به پزشک ارتوپد مراجعه نموده تا از عوارض های خطرناک آن جلوگیری نمایید. در صورت داشتن سوالات بیشتر به وب سایت ما در کلینیک کازمدیک پروتز مراجعه نمایید.