علت سینداکتیلی چیست؟ آیا می دانید این نقص به چه شکل و در چند سالگی تشخیص داده می شود؟ سینداکتیلی که
به عنوان یک عارضه مادرزادی در نظر گرفته می شود موضوع مهمی است و آن جهت مورد توجه قرار گرفته که درصد بالایی از
نوزادان می توانند به آن مبتلا باشند. افزایش اطلاعات در زمینه این نقص مادرزادی می تواند به شما در علت و نحوه درمان کمک
کننده باشند، بنابراین تا انتها این محتوا با ما همراه باشید.
Syndactyly چیست؟
در شروع موضوع علت سینداکتیلی با آن آشنا می شویم. سینداکتیلی یکی از پرتکرار ترین نقص های مادرزادی است که بر
روی دستان و پاهای جنین تاثیر می گذارد. معمولا بلافاصله پس از تولد نوزاد، پزشک می تواند این بیماری را تشخیص دهد و
چگونگی درمان آن بستگی به نوع سینداکتیلی و این که کدام یک از انگشتان را تحت تاثیر قرار داده است، می باشد.
سینداکتیلی در مقابل پلی داکتلی
این دو عارضه یعنی سینداکتیلی و پلی داکتلی هر دو از نقایص مادرزادی می باشند که بر روی انگشتان دست و پای جنین اثر می گذارند. در عارضه سینداکتیلی معمولا دو انگشت و یا تعداد بیشتری از انگشتان جنین به هم متصل می باشند و علت سینداکتیلی می تواند ژنتیکی و محیطی باشد، اما عارضه پلی داکتلی به وجود آمدن انگشتان اضافی بر روی دستان و پاهای نوزاد می گردد. عارضه دیگری هم وجود دارد به نام پلی سینداکتیلی که می تواند ترکیبی از دو عارضه باشد. تمامی این نقایص در هنگام تولد نوزاد قابل تشخیص می باشند و می توان درمان مناسبی برای آن در نظر گرفت.
سینداکتیلی در چه نوزادانی می تواند ایجاد شود؟
این عارضه ممکن است برای هر جنینی به وجود بیاید. قابل توجه است که در نوزادان پسر نسبت به دختران، درصد بیشتری از ابتلا به سینداکتیلی گزارش شده است.همچنین سفیدپوستان به میزان بیشتری به بیماری سینداکتیلی مبتلا می شوند. لازم به ذکر است که در صورت داشتن زمینه ارثی به خصوص زمانی که افراد نزدیک شما درگیر این عارضه شده اند کودک شما نیز ممکن است به سینداکتیلی مبتلا گردد و احتمال بیشتری برای بروز این عارضه وجود دارد. در ادامه می توان گفت، میزان شیوع این نقص مادرزادی به این صورت است که تقریبا از هر دو هزار نوزاد یک نوزاد به این نقص مادرزادی مبتلا می گردد.
سینداکتیلی چگونه چه تاثیری بر نوزاد می گذرد؟
علت سینداکتیلی هر چیزی که باشد، اگر به موقع سینداکتیلی درمان نشود ممکن است در حین رشد کودک او را دچار مشکل نماید. معمولا سن درمان سینداکتیلی یک سال است، اما اگر کودک علاوه بر عارضه سینداکتیلی دچار اختلالات ژنتیکی دیگری باشد، می تواند تاثیر زیادی بر زندگی او تا آخر عمر بر جای گذارد.
علائم سینداکتیلی چیست؟
پیش از آنکه به علت سینداکتیلی بپردازیم، با علائم بروز آن آشنا می شویم. سینداکتیلی تنها با یک علامت مشخص می شود و آن هم چسبیده بودن دو یا تعداد بیشتری از انگشتان دست یا پا می باشد. انواع مختلفی از سینداکتیلی وجود دارد و نوع آن بستگی به این دارد که کدام یک از انگشتان به هم چسبیده هستند. سینداکتیلی به طور کلی به دو نوع سینداکتیلی ساده و سینداکتیلی پیچیده تقسیم می شود. در سینداکتیلی ساده تنها انگشتان از طریق پوست به هم جوش می خورند و به هم می چسبند ،اما در نوع پیچیده علاوه بر پوست استخوان ها، اعصاب و عروق خونی انگشتان کودک نیز به هم متصل شده اند.
البته سینداکتیلی پیچیده بسیار کمتر از سینداکتیلی ساده بروز می نماید. علاوه بر دو نوع ساده و پیچیده، سینداکتیلی می تواند به صورت کامل و یا ناقص باشد. در نوع ناقص تمامی قسمت های انگشت به هم متصل نشده اند، ولی در نوع کامل تمام نواحی انگشت به همدیگر جوش خورده است. تشخیص نوع سینداکتیلی به درمان آن کمک بسزایی می کند.
چه چیزی باعث سینداکتیلی می شود؟
در واقع علت سینداکتیلی می تواند اختلال در ژن های جنین باشد. ژن هایی که مسئول این عارضه می شوند، ژن های بلاک ساختمانی زیستی هستند. این ژن ها حاوی اطلاعاتی جهت رشد و عملکرد سلول های بدن می باشند. هر عاملی که باعث تغییر در این ژن ها گردد، می تواند موجب بروز سینداکتیلی شود و به عنوان علت سینداکتیلی شناخته شود. اختلالات ژنتیکی که معمول با سینداکتیلی همراه می شوند شامل سندروم داون، اپرت و لهستان است.
در رابطه با علت سینگلی ناگفته نماند که اگر پدر یا مادر هر کدام دارای مشکل ژنتیکی این عارضه باشند، احتمال ایجاد سینداکتیلی در جنین بسیار بالاست، یعنی سینداکتیلی می تواند به صورت غالب بروز نماید. لازم به ذکر است که علت سینداکتیلی مولتی فاکتور است به این معنی که علاوه بر مبحث ژنتیکی یک سری از عوامل محیطی نیز می توانند در بروز سینداکتیلی موثر باشند. عوامل محیطی که می توانند به عنوان علت این عارضه در نظر گرفته شوند شامل موارد زیر می باشند:
- استفاده از دخانیات (سیگار و قلیون)
- استفاده از الکل
- استفاده از مواد مخدر
علت سینداکتیلی چگونه تشخیص داده می شود؟
در ادامه موضوع علت سینداکتیلی لازم است به چگونگی تشخیص این عارضه بپردازیم. زمانی که نوزاد به دنیا بیاید پزشک می تواند این عارضه را تشخیص دهد. سینداکتیلی معمولا جهت تشخیص به تست یا آزمایشی نیاز ندارد. تنها زمانی که آزمایشات می توانند در تشخیص سینداکتیلی کمک نمایند، در دوران بارداری است. پیش از زایمان پزشک می تواند با استفاده از آزمایشات اولتراسوند به تشخیص عارضه سینداکتیلی بپردازد. همچنین اگر پدر و مادر زمینه ارثی ابتلا به این نقص مادرزادی داشته باشند، مشاوره ژنتیکی پیش از بارداری می تواند مشخص کند که درصد احتمال بروز سینداکتیلی در فرزندان این زوج چقدر است.
کاری که مشاورین ژنتیک انجام می دهند این است که میزان آگاهی پدر و مادر را بالا برده و در صورت لزوم، اقداماتی که می توانند برای محافظت سلامت فرزندانشان انجام دهند مشخص می شود.
درمان سینداکتیلی
علت سینداکتیلی هر عاملی باشد، درمان آن به صورت جراحی است و جراح انگشتان به هم متصل شده جنین را حین
جراحی از هم جدا می کند. معمولا این درمان و جراحی در سن یک سالگی کودک انجام می گردد. پس از جداسازی انگشتان
به هم چسبیده، جراح با استفاده از پیوند پوست، این نواحی را ترمیم می نماید. معمولا به دنبال جراحی نیاز به استفاده از گچ
بر روی ناحیه تحت درمان می باشد. همچنین ضروری است که پس از درمان و جراحی کودک توسط فیزیوتراپیست درمان گردد.
البته اگر سینداکتیلی به صورت خفیف باشد ممکن است نیاز به جراحی وجود نداشته باشد. بهبودی پس از جراحی معمول
سریع می باشد، البته باید والدین به خوبی از کودک مراقبت نمایند.
چگونه می توان از اختللال سینداکتیلی جلوگیری نمود؟
اگر علت سینداکتیلی عامل ژنتیک باشد هیچ کس نمی تواند از بروز آن جلوگیری نماید. اما اطلاع از عوامل محیطی که
می تواند موجب بروز سینداکتیلی شود قابل پیشگیری هستند. با عدم استفاده از الکل، سیگار و مواد مخدر، می توان از بروز
سینداکتیلی با علت محیطی جلوگیری نمود.
کلام پایانی
اطلاع از این که کودک شما دچار نقص مادرزادی است می تواند برای شما ناراحت کننده باشد، اما لازم است به این نکته توجه
نمایید که علت سینداکتیلی هر چیزی که باشد، حتی در نوع شدید و حاد آن قابل درمان است. معمولا درمان مناسب در سن
یک سالگی کودک و به صورت جراحی است و پزشک می تواند انگشتان او را از هم جدا نماید. با مراجعه به وب سایت کلینیک
کازمدیک می توانید وقت مشاوره خود را تنظیم نمایید، در مورد شرایط ژنتیکی خود صحبت کنید و از آنها بپرسید که آیا به
غربالگری نیاز دارید یا خیر.
